برآمدن تن جمعی، همواره پدیدهایست اعجابآور و پُرهیبت، غالبا غیرمنتظره و بهندرت قابلمهار. اتصال تنهای فردی و تجربهی حسانی متمایز از اقتصاد حسی غالب، همانا تشکیل یک «مردم» است و بههمینخاطر پدیداریست سراپا سیاسی، با تمام ابهامات، نگرانیها، ترسها، ناامیدیها و البته امیدها، گسستنها، امکانبخشیها و غلیانهای شادیآور.